5 λόγοι για να γιορτάσεις τον εαυτό σου!

5 λόγοι να γιορτάσεις εσένα!

Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για να γιορτάζετε τον εαυτό σας. Ίσως δεν το έχετε σκεφτεί ποτέ, όμως έτσι είναι και θα σας πω γιατί.

Πρώτα όμως θα ήθελα να σας κάνω μία ερώτηση. Μήπως επιδιώκοντας να πετύχετε τους στόχους σας κάνετε δυστυχισμένο τον εαυτό σας; Μήπως σκέφτεστε συνεχώς ότι δεν έχετε ακόμα φτάσει εκεί που θέλετε ή εστιάζετε στα πράγματα που δεν κάνετε καλά; Μήπως προσπαθείτε υπερβολικά;

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα σας συμβούλευα να χαλαρώσετε και ν’ αρχίσετε να γιορτάζετε περισσότερο τον εαυτό σας. Αν μπορείτε, κάντε το αμέσως τώρα. Αυτό έκανα κι εγώ σήμερα.

Πλησιάζοντας στα μέσα του Δεκέμβρη βρισκόμαστε ήδη στην πιο γιορταστική εποχή του χρόνου, ελάχιστα πριν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Είναι μία έντονη περίοδος, γεμάτη προσδοκίες, ελπίδες, με ανάμικτα συναισθήματα και με τάσεις ανασκόπησης, ενδοσκόπησης και μελλοντικών σχεδίων.

Αποφάσισα λοιπόν να με γιορτάσω. Να τι έκανα. Έβαλα απαλή μουσική. Κάθισα στο γραφείο μου και άνοιξα το ημερολόγιό μου. Κι άρχισα να γράφω όλα όσα πέτυχα μέσα στο 2022. Έμεινα έκπληκτη συνειδητοποιώντας πόση πρόοδο έκανα σε σημαντικούς τομείς, χωρίς να έχω ποτέ πανηγυρίσει τις νίκες μου.

Όταν τρέχουμε για να διεκπεραιώσουμε τις καθημερινές υποχρεώσεις μας μένει ελάχιστος χρόνος για να αναλογιστούμε πόσα έχουμε ήδη κατορθώσει. Ξεχνάμε να μας επιβραβεύσουμε. Έτσι ήμουν κι εγώ. Ώσπου είπα στον εαυτό μου. «Για χαλάρωσε λίγο. Δεν έχεις κάνει και λίγα. Κοίταξε πόσα σπουδαία πράγματα έχεις καταφέρει».

Όπως οι περισσότερες εργαζόμενες γυναίκες, έχω στόχους κι εργάζομαι σκληρά για να τους πετύχω. Δεν είναι υποχρέωση, είναι επιλογή μου. Θέλω και το κάνω. Νιώθω άνετα μ’ αυτό, νιώθω ότι κάνω το σωστό. Με ευχαριστεί και το διασκεδάζω. Ταυτόχρονα ξέρω ότι το καλύτερο μέρος του ταξιδιού είναι να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για το ότι έφτασες μέχρι εδώ.

Είναι σα να πηγαίνεις ένα οδικό ταξίδι. Είσαι τόσο αποφασισμένος κι ανυπόμονος να φτάσεις στον προορισμό σου που ξεχνάς να απολαύσεις την  διαδρομή. Δεν κοιτάζεις τη φύση γύρω σου, δεν χαζεύεις μια παρέα παιδιών που παίζουν στην εξοχή. Είσαι κολλημένος με την ιδέα να φτάσεις. Έτσι όμως χάνεις όλη τη γοητεία του ταξιδιού.

Εδώ και χρόνια έμαθα να γιορτάζω τη ζωή μου, τις μέρες και τις νύχτες μου, την κάθε στιγμή. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο γιορτάζεις τη ζωή, τόσο περισσότερο σε γιορτάζει κι αυτή.

Έχω φτάσει στο σημείο να κάθομαι δίπλα στο παράθυρο με μία κούπα ζεστό καφέ και να νιώθω υπέροχα μόνο και μόνο με τη μυρωδιά του και με τη θέα που απλώνεται μπροστά μου, ακόμα κι αν είναι ένας απλός δρόμος με συνηθισμένους περαστικούς.

Έχω εξασκηθεί λοιπόν και είμαι καλή στο να γιορτάζω τη ζωή. Σ’ αυτό που δεν είμαι ακόμα τόσο καλή είναι να γιορτάζω τον εαυτό μου. Και ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη. Πολλές γυναίκες βρίσκόμαστε σε αυτή την θέση. Και αναρωτιέμαι γιατί.

Γιατί δεν γιορτάζουμε τον εαυτό μας;

Ένας πιθανός λόγος είναι η κουλτούρα μας. Μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι είναι άκομψο να υπερηφανεύεσαι, να καυχιέσαι, να μιλάς για τα επιτεύγματά σου. Ακόμα κι αν είναι σημαντικά, ακόμα κι αν δικαιολογημένα νιώθεις ότι αξίζεις επαίνους, πρέπει να δείχνεις σεμνή, ταπεινή και μετριόφρων. Η έπαρση είναι αμάρτημα.

Έτσι όμως καταλήγεις να θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο από ότι πραγματικά είναι. Δεν με θεωρώ κατώτερη από κανέναν, ούτε και ανώτερη. Η αλήθεια είναι ότι όλοι είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε για το καλύτερο κι έχουμε κάνει ο καθένας τις δικές του επιλογές.

Προσωπικά, ένας άλλος λόγος που δεν γιορτάζω αρκετά τον εαυτό μου είναι η μόνιμη προσήλωσή μου στο μέλλον. Μόλις πετύχω έναν στόχο ορμάω ακάθεκτη στον επόμενο, χωρίς να προλάβω να χαρώ την επιτυχία μου, χωρίς να απολαύσω τους καρπούς των προσπαθειών μου. Σκέφτομαι «ωραία, πάει αυτό, το καταφέραμε. Τι κάνουμε τώρα;»

Μοιραία επανέρχομαι στο θέμα της ισορροπίας ανάμεσα στην προσμονή για το αύριο και την ικανότητα να απολαμβάνουμε το σήμερα.

Είναι σαν ένας χορός του μέλλοντος με το παρόν. Όσο πιο εστιασμένοι μπορούμε να μείνουμε στο τώρα, όντας ταυτόχρονα χαρούμενα ανυπόμονοι για το μέλλον, τόσο πιο επιδέξιος και απολαυστικός γίνεται ο χορός.

Ένας τρίτος λόγος που πιστεύω ότι οι γυναίκες δυσκολευόμαστε να χαρούμε και να γιορτάσουμε τον εαυτό μας είναι η συνήθεια να επικεντρωνόμαστε σε όσα δεν κάναμε καλά ή σε όσα παραλείψαμε.

Αυτή η ενέργεια μας βάζει συνεχώς σε θέση έλλειψης και δυσαρέσκειας. Δεν είναι όμως παρά μία διανοητική συνήθεια που κάλλιστα μπορούμε να την αλλάξουμε.

Πέντε λόγοι για να γιορτάσετε τον εαυτό σας

Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας πέντε λόγους για να γιορτάσετε τον εαυτό σας.

Πρώτον, το να γιορτάζετε τον εαυτό σας σας κάνει πολύ πιο ελκυστικές. Θέλω να διευκρινήσω εδώ ότι δεν εννοώ να καυχησιολογείτε με αλαζονικό ύφος. Το παν είναι το κίνητρο πίσω από κάθε μας ενέργεια.

Όταν κομπάζετε για την προαγωγή σας, το νέο σας αυτοκίνητο, τις κατακτήσεις σας ή οτιδήποτε άλλο μόνο και μόνο για να νιώσετε ανωτερότητα απέναντι στους άλλους, σημαίνει ότι κίνητρό σας είναι η εσωτερική σας ανασφάλεια.

Είναι εντελώς διαφορετικό να νιώθετε περήφανη για τα επιτεύγματά σας ή να θέλετε να εμπνεύσετε και τους άλλους με το παράδειγμά σας. Είναι σα να λέτε: κοίτα, αφού το κατάφερα εγώ, μπορείς να το καταφέρεις κι εσύ.

Η δόνηση αυτή έλκει ένα σωρό καλά πράγματα στη ζωή σας. Γιατί όταν είστε σε υπέροχη διάθεση, επειδή αισθάνεστε υπερήφανες για τον εαυτό σας, εκπέμπετε ένα εντελώς διαφορετικό κραδασμό από εκείνον που εκπέμπετε όταν επικρίνετε τον εαυτό σας για όσα θεωρείτε ότι δεν κάνατε σωστά.

Ένα παράδειγμα

Φανταστείτε ότι είστε σ’ ένα πάρτυ. Βλέπετε μία γυναίκα που χορεύει μόνη της στη μέση της πίστας συνεπαρμένη από τη μουσική, το τραγούδι, τον ρυθμό. Τα δίνει όλα, αδιαφορώντας για τους άλλους, χωρίς να σκέφτεται ποιος την κοιτάζει και τι λένε γι’ αυτήν.

Αυτή η γυναίκα το απολαμβάνει. Δεν χορεύει για τους άλλους, για να εισπράξει θαυμασμό. Χορεύει μόνη της για τον εαυτό της, με τον εαυτό της και με το σύμπαν. Στην ουσία επιτρέπει στην ίδια τη ζωή να χορεύει μέσα από το δικό της σώμα.

Κοιτώντας την κανένας δεν θα πει: χορεύει για να μας δείξει πόσο καλή είναι, για να μας εντυπωσιάσει. Θα πουν: εκπέμπει δύναμη και τη χαρά της ζωής, έχει κάτι πολύ γοητευτικό, κάτι που θα ήθελα να έχω κι εγώ. Αυτή η γυναίκα είναι τρομερά ελκυστική!

Κι έπειτα, στο ίδιο πάρτυ υπάρχει μία άλλη γυναίκα. Κάθεται σιωπηλή και ανέκφραστη σε μία γωνία. Ούτε χορεύει, ούτε γελάει, ούτε μιλάει με κανέναν. Είναι σα να μη θέλει να βρίσκεται εκεί. Έχει συρρικνωθεί. Μπορεί να μην την προσέξουμε καν, τόσο απαρατήρητη περνάει. Τι είδους ενέργεια εκπέμπει; Ποια από τις δύο γυναίκες θα έχει τις περισσότερες ευκαιρίες αυτή τη βραδιά;

Η ενέργειά μας λειτουργεί σαν μπούμερανγκ. Ό,τι δίνεις, αυτό παίρνεις πίσω στο πολλαπλάσιο.

Είναι όμορφο να γιορτάζεις τον εαυτό σου επειδή είσαι περήφανη, θέλεις να δώσεις το παράδειγμα και να εμπνεύσεις τους άλλους κι όχι προσπαθώντας να φανείς καλύτερη ή να καλύψεις τις ανασφάλειές σου.

Ο δεύτερος λόγος για να γιορτάζεις περισσότερο τον εαυτό σου είναι ότι κάθε φορά που το κάνεις, στέλνεις ενέργεια στις επιθυμίες σου.

Μία θεωρία στον χώρο της προσωπικής ανάπτυξης λέει ότι «η ενέργειά σου πηγαίνει εκεί που στρέφεται η προσοχή σου». Όταν η προσοχή μας στρέφεται στο τι δεν κάναμε καλά, στο τι δεν έχουμε ακόμα πετύχει και στις ελλείψεις μας, εκεί πηγαίνει και η ενέργειά μας. Στην ουσία δυναμώνουμε αυτή την άποψη, την θρέφουμε.

Αντίθετα, όταν η προσοχή μας βρίσκεται στα επιτεύγματά μας και στο πόσο περήφανους μας κάνουν να νιώθουμε, τότε είναι σα να στέλνουμε μήνυμα στο σύμπαν ότι είμαστε έτοιμες να δεχθούμε κι άλλες παρόμοιες θετικές εμπειρίες.

Το σύμπαν θα μας ανταμείψει με αναπάντεχα δώρα. Αρκεί να φέρουμε την προσοχή και την ενέργειά μας στη σωστή κατεύθυνση. Πώς θα το κάνουμε; Με το να απαλλαγούμε από την κακή διανοητική συνήθεια να κρίνουμε τους εαυτούς μας. Ας αρχίσουμε αντίθετα να τους επαινούμε.

Ο τρίτος λόγος για να γιορτάζουμε τον εαυτό μας είναι ότι έτσι αποκτάμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Κάθε φορά που σκεφτόμαστε θετικά για εμάς, η αυτοπεποίθησή μας αυξάνεται. Λογικό. Μιλούσα με μία επιτυχημένη επιχειρηματία που δυσκολευόταν να επεκτείνει την επιχείρησή της. Είχε κολλήσει να μου επαναλαμβάνει τις ελλείψεις της, τι δεν κάνει καλά και τι δεν πρόλαβε ακόμα να ολοκληρώσει.

Στο τέλος τη ρώτησα: «Μπορείς να μου πεις τι έχεις πετύχει τον τελευταίο χρόνο; Υπάρχει κάτι; Μίλησέ μου μόνο για τα επιτεύγματά σου». Άρχισε απρόθυμα να τα απαριθμεί μέχρι που συνειδητοποίησε πόσο μεγάλα βήματα προόδου είχε ήδη κάνει. Η αυτοπεποίθησή της ανέβηκε κατακόρυφα μέσα σε δευτερόλεπτα.

Ο τέταρτος λόγος είναι ότι το να γιορτάζεις τον εαυτό σου σε βοηθάει να ξεπερνάς τις αμφιβολίες σου.

Μερικές φορές όταν βάζω έναν νέο στόχο και ξυπνούν μέσα μου φόβοι και ανησυχίες για το αν θα τα καταφέρω, κάθομαι και γράφω όλα όσα έχω πετύχει μέχρι σήμερα. Τα διαβάζω και παίρνω κουράγιο. Λέω μέσα μου «κοίταξε πόσα πράγματα πέτυχες. Θα συνεχίσεις έτσι. Είσαι ικανή. Έχεις όλα τα εφόδια για να τα καταφέρεις».

Κάντε το κι εσείς. Πάρτε ένα χαρτί και γράψτε όλα όσα πετύχατε μέχρι σήμερα. Θα νιώσετε αναζωογονημένη συνειδητοποιώντας πόσο ικανή είστε! Σας υπόσχομαι ότι θα σας κατακλύσει ο φυσικός ζήλος σας για ζωή.

Τέλος, κάθε φορά που γιορτάζετε τον εαυτό σας απολαμβάνετε περισσότερο το ταξίδι. Επικεντρώνεστε στη διαδικασία κι όχι μόνο στο αποτέλεσμα.

Ο λόγος που τόσο συχνά εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας είναι γιατί μας απασχολεί υπερβολικά το αποτέλεσμα, αντί να χαιρόμαστε τη διαδικασία. Θέλουμε τόσο πολύ να φτάσουμε στο τέρμα και αισθανόμαστε ανάξιες και δυστυχισμένες μέχρι τότε. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε ακυρώνουμε τη διαδρομή.

Όμως αυτό που αξίζει είναι το ίδιο το ταξίδι. Εκεί βρίσκεται η ομορφιά, η μαγεία, η υπέρβαση. Όπως είπε ο Αβραάμ Χικς «δεν υπάρχει ευτυχισμένο τέλος σ’ ένα δυστυχισμένο ταξίδι».

Συνεχώς νιώθω ότι έχω το ένα πόδι στο παρόν και το άλλο στο μέλλον. Συχνά γέρνω περισσότερο προς το μέλλον.

Αλλά ακόμα κι έτσι, σκέφτομαι τον μελλοντικό μου εαυτό και αναρωτιέμαι: πώς νιώθει αυτός ο εαυτός; Πώς μιλάει; Πώς συμπεριφέρεται; Τι ενέργεια έχει;

Κι αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η άλλη εκδοχή μου, η μελλοντική Ευρυδίκη γιορτάζει. Γιορτάζει πολύ. Τη ζωή, τους άλλους και τον ίδιο τον εαυτό της. Εξασκούμαι στο να είμαι αυτή η γυναίκα εδώ και τώρα. Αποκτώ αυτή τη νοοτροπία, ενσωματώνω αυτή την ενέργεια.

Κάθε πρωί που ξυπνώ ξέρω με σιγουριά ότι, αν κάνω αυτό που πρέπει και σήμερα, το αποτέλεσμα που επιδιώκω θα έρθει. Ίσως όχι την ώρα που το περιμένω ή με τον τρόπο που το φαντάζομαι. Αλλά είναι σίγουρο ότι θα έρθει.

Κι αν σκέφτεστε «ωραία όλα αυτά, αλλά πώς θα γιορτάσω τον εαυτό μου; Τι θα κάνω;» δεν έχετε παρά να περιμένετε το επόμενο άρθρο μου. Σε αυτό θα σας δείξω τους άπειρους τρόπους να γιορτάζετε τον πολύτιμο εαυτό σας και να εισπράττετε αληθινή, βαθιά χαρά που θα γεμίσει όλη σας την ύπαρξη.

Ό,τι κι αν σας συμβαίνει, να ξέρετε ότι δεν είστε μόνη. Γράψτε μου την ιστορία σας! Θα χαρώ να επικοινωνήσουμε.