Πώς να μένεις νηφάλιος όταν όλα καταρρέουν

Πώς να μένεις νηφάλιος/α όταν όλα καταρρέουν.

Τι νόημα έχει η πνευματικότητα όταν ξεσπάει πόλεμος;

 

Το να μένεις νηφάλιος σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης είναι αληθινός άθλος. Το θεωρούμε απλά ακατόρθωτο. Και ποιες συνθήκες είναι περισσότερο αγχογόνες και ακραίες από το ξέσπασμα ενός πολέμου που επηρεάζει όλη την ανθρωπότητα;

Ένα μαύρο σύννεφο πλακώνει τις ψυχές μας τις τελευταίες ημέρες.

Η φρίκη μίας πολεμικής σύρραξης που ξεσπάει αναπάντεχα, όσο μακριά κι αν  διαδραματίζεται, δεν παύει να μας προκαλεί αγωνία, ταραχή και συναισθηματικό πόνο. Έχω χάσει τον ύπνο μου και κάθε βράδυ βλέπω εφιάλτες, όπως οι περισσότεροι από εμάς.

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία έχουν προκαλέσει παγκόσμια οδύνη, θλίψη και αποτροπιασμό. Συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστη είναι τελικά η ειρήνη, ακόμα και σήμερα.

Παρά τις προσπάθειες τόσων δεκαετιών να διατηρηθεί, παρά το μάθημα που υποτίθεται ότι πήραμε μετά από δύο μεγάλους παγκόσμιους πολέμους που διέλυσαν την ανθρωπότητα, παρά το πόσο πολυπόθητη είναι, φαίνεται ότι τα πάντα εξακολουθούν να κρέμονται από μία κλωστή.

Στην ουσία ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ. Ο πλανήτης μας συνεχίζει να έχει σπαρμένες παντού εστίες συγκρούσεων. Απλά οι περισσότερες διαδραματίζονται αρκετά μακριά μας, ώστε να θεωρούμε ότι δεν μας αφορούν. Είναι όμως έτσι;

 

Πνευματικότητα και πόλεμος

Οτιδήποτε συμβαίνει μας αφορά άμεσα. Τίποτα δεν συμβαίνει ερήμην μας. Ίσως αδυνατούμε να συλλάβουμε τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς προσωπικά με το ξέσπασμα μίας πολεμικής σύρραξης σ’ ένα μακρινό ή κοντινό σημείο του κόσμου, όμως έχουμε.

Κάτι τέτοιες στιγμές το μονοπάτι της πνευματικότητας και της προσωπικής ανάπτυξης μπορεί να φαίνεται ματαιότητα. Η ωμή πραγματικότητα χτυπάει σαν κεραυνός τον άνθρωπο που αναζητάει ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή του.

Σε τελευταία ανάλυση, ίσως σκεφτούμε, τι σημασία έχει να βρούμε την ειρήνη μέσα μας, όταν ο κόσμος γύρω μας φλέγεται; Πώς μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι όταν άλλοι άνθρωποι δυστυχούν και αφανίζονται; Δεν είναι εγωιστικό και αφελές να ψάχνουμε την ουσία και τον ανώτερο σκοπό της ζωής μας όταν όλα δείχνουν τόσο απελπιστικά και αδυσώπητα βάρβαρα;

Ο πόλεμος, οι γενοκτονίες, οι πανδημίες, η προσφυγιά, η οικολογική καταστροφή και όλα τα δεινά της εποχής μας δεν είναι πράγματα έξω από εμάς. Δεν είναι μόνον δυσάρεστα γεγονότα που προέρχονται από ανάλγητες κυβερνήσεις, από παρανοϊκούς ηγέτες, από εγκληματίες, πράγματα που δεν μας αφορούν.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, σε κάποιο επίπεδο είμαστε συμμέτοχοι σε όλα. Η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι η ιδέα της ξεχωριστότητας είναι απατηλή. Είμαστε συνδεδεμένοι ενεργειακά όλοι με όλα.

Είναι σα να πλέουμε όλοι μαζί μέσα σε ένα συμπαντικό χυλό. Έτσι, μεταφορικά μιλώντας, η ιδέα ότι κάτι συμβαίνει «εκεί έξω» είναι λανθασμένη. Το «εκεί έξω» είναι πανομοιότυπο με το «εδώ μέσα». Οι άλλοι είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε οι άλλοι.

Οτιδήποτε εμφανίζεται μπροστά μας έχει να κάνει με τον εσωτερικό μας κόσμο. Η εξωτερική σύγκρουση αντικατοπτρίζει τη δική μας ανεπίλυτη εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα σε κομμάτια μας που αλληλοαναιρούνται, αντιμάχονται, προσπαθούν να επικρατήσουν έναντι των άλλων.

Τα πάντα γύρω μας είναι μία αντανάκλαση αυτού που υπάρχει μέσα μας.

Όταν μας γονατίζει η οδύνη βλέποντας βομβαρδισμούς και θανάτους αθώων, αντί να παρακολουθούμε έντρομοι τις εικόνες βίας στην οθόνη της τηλεόρασης, ας κοιτάξουμε με ειλικρίνεια βαθιά μέσα μας και ας αναρωτηθούμε: «πόση βία κουβαλάω στην ψυχή μου; Πόσα απωθημένα έχω; Τι θέλουν να με διδάξουν αυτά τα γεγονότα; Γιατί βρίσκονται στην αντίληψή μου;»

 

Γίνε μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος

Αν είσαι ένας απλός άνθρωπος που νιώθει να καταρρέει κάτω από το βάρος των αιματηρών γεγονότων, να ξέρεις ότι μπορείς να βρεις τη δύναμη να παραμένεις νηφάλιος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Μπορείς επίσης να επηρεάζεις τα γεγονότα, όσο μικρός ή ασήμαντος κι αν αισθάνεσαι.

Θυμήσου τα λόγια του Αμερικάνου ακτιβιστή Eldridge Cleaver (1935-1998) :

«Αν δεν είσαι μέρος της λύσης, είσαι μέρος του προβλήματος».

• Δεν μπορούμε να φέρουμε στη ζωή μας αγάπη, όταν μιλάμε για μίσος.
• Δεν μπορούμε να έχουμε θάρρος, όταν εμμένουμε στους φόβους μας.
• Δεν μπορούμε να ζήσουμε περήφανα, όταν νιώθουμε ασήμαντοι.
• Δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τις καταστάσεις γύρω μας, όταν αδρανούμε.
• Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε την ειρήνη, εστιάζοντας στον πόλεμο.

 

Η πνευματική λύση

Ωραία, ίσως αναρωτιέσαι. Θέλω να βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Πώς μπορώ να γίνω μέρος της λύσης;

Όπως πάντα, ο δρόμος είναι ένας.

Ξεκίνα από εσένα!

Φέρε την ειρήνη μέσα σου. Αγκάλιασε όλα σου τα κομμάτια. Άκουσε όλες τις φωνές που μάχονται στο μυαλό σου για το ποια θα επικρατήσει. Σταμάτησε τον εσωτερικό σου πόλεμο.

Αυτή είναι η πιο σημαντική δουλειά, η εσωτερική δουλειά που κάνεις με τον εαυτό σου.

Εξωτερικά, συνέχισε να μιλάς υπέρ της ειρήνης. Γίνε εθελοντής, πρόσφερε τον χρόνο σου, το χρήμα ή την ενέργειά σου εκεί που θεωρείς ότι προάγεται η ειρήνη. Λειτούργησε σαν πρεσβευτής της ειρήνης όπου και όπως μπορείς. Στρέψε το βλέμμα σου, την καρδιά σου και τις πράξεις σου προς την ειρήνη. Μην κάνεις τίποτα που την βλάπτει, που την υποσκάπτει. Μίλα μόνο για την ειρήνη, φέρσου ειρηνικά, γίνε γέφυρα και ειρηνοποιός για τους άλλους και για σένα τον ίδιο.

Αυτό είναι αρκετό.

Κάθε φορά που διορθώνεις κάτι μικρό σε σένα, όλο το σύμπαν διορθώνεται. Κάθε φορά που διευρύνεσαι έστω κι ελάχιστα, όλο το σύμπαν διευρύνεται. Κάθε φορά που μεγαλώνεις, όλο το σύμπαν μεγαλώνει χάρη σε σένα. Κάθε φορά που γαληνεύει κάτι στα μύχια της ψυχής σου, όλο το σύμπαν λαμβάνει το μήνυμα και γαληνεύει κι αυτό.

Η παραμικρή διορθωτική κίνηση στον εαυτό σου επηρεάζει όλο τον κόσμο.

Η παρουσία σου μετράει. Μην το ξεχνάς. Μη χαραμίζεις τη δύναμή σου.

 

Μία ιστορία δύναμης

Θα κλείσω με μία μικρή ιστορία.

Σε μία παραλία χιλιάδες μικρά ψάρια ξεβράστηκαν έξω από τη θάλασσα λόγω του φαινομένου της παλίρροιας. Μία γυναίκα έτυχε να βρίσκεται εκείνη την ώρα στην ακτή. Άρχισε να τρέχει πάνω-κάτω, να πιάνει ένα-ένα τα ψάρια που σπαρταρούσαν και να τα ρίχνει πάλι στο νερό, προσπαθώντας να τα σώσει.

Ένας περαστικός την κοίταξε με απορία.

«Τι κάνεις;» τη ρώτησε.

«Σώζω τα ψάρια, τα ρίχνω πάλι στη θάλασσα», απάντησε εκείνη.

«Μα είναι αμέτρητα! Είναι αδύνατον να τα ρίξεις όλα πίσω στο νερό. Για κάθε ένα που πετάς, η θάλασσα ξεβράζει άλλα εκατό. Αυτό που κάνεις είναι ματαιοπονία. Δεν έχει κανένα νόημα!…»

Η γυναίκα στάθηκε για ένα δευτερόλεπτο. Τον κοίταξε. Του έδειξε το ψάρι που κρατούσε στο χέρι της καθώς το έριχνε πίσω στη θάλασσα.

«Κι όμως, έχει νόημα γι’ αυτό!…» απάντησε.

Και συνέχισε αυτό που έκανε.

Μη νιώθεις μικρός και ασήμαντος. Η απειροελάχιστη πράξη καλοσύνης έχει αντίκτυπο πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε.

 

Τελειώνοντας, σας θυμίζω τα λόγια της Μητέρας Τερέζας:

«Αν θέλεις να δουλέψεις για την παγκόσμια ειρήνη, πήγαινε σπίτι σου και αγάπα την οικογένειά σου».

 

Μπορείς να μοιραστείς αυτό το άρθρο εάν σου άρεσε και πιστεύεις ότι θα βοηθήσει και άλλους.