5 βήματα για να αντιμετωπίζεις την αδικία

Τι να κάνεις όταν σε αδικούν

Η αδικία είναι πικρή κι έχει συμβεί σχεδόν σε όλους μας. Μπορεί να πάρει πολλές μορφές:

• Έχεις δουλέψει σκληρά για μία προαγωγή, αλλά την τελευταία στιγμή την παίρνει κάποιος άλλος που όλοι ξέρουν ότι δεν την άξιζε.
• Ο σύντροφός σου θεωρεί δεδομένη τη σχέση σας, σε κατηγορεί ή σε υποτιμάει ή σε απατάει.
• Κάποιος μπαίνει μπροστά σου σε μία ουρά αγνοώντας ασύστολα την προτεραιότητά σου.
• Πρόσφερες βοήθεια σε κάποιον φίλο σου τη στιγμή που σε χρειαζόταν, όμως στη συνέχεια αντί για ευχαριστώ εισέπραξες αχαριστία και ψυχρότητα.

Η αδικία μας θυμώνει. Μας εξοργίζει, μας βγάζει εκτός εαυτού. Μας ωθεί να ανταπαντήσουμε, να επιτεθούμε, να πονέσουμε αυτόν που μας αδίκησε, όπως του αξίζει. Και δικαιολογημένα.

Ωστόσο καμία από τις παραπάνω αντιδράσεις δεν θα μας ωφελήσει.

Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδρούμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Συνεχίστε να διαβάζετε και θα μάθετε πώς να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά την αδικία.

Τι να ΜΗΝ κάνεις

Ας ξεκινήσουμε αντίστροφα. Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε όταν μας αδικούν;

Μία γιαπωνέζικη παροιμία λέει:

«Αν δεν θέλεις να σε προσβάλουν, μην προσβάλλεσαι».

Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία την αδικία που μας έγινε είναι να μην την παίρνουμε προσωπικά – όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό.

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι πολλοί άνθρωποι αδικούν τους άλλους όχι από πρόθεση, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύουν ότι έχουν δίκιο. Συχνά μάλιστα ταυτίζουν το «δίκαιο» με το συμφέρον τους.

Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να επιδιώκουμε ότι είναι καλό για εμάς προσωπικά, οπότε έχουμε πάντα την τάση να βρίσκουμε δικαιολογίες για ό,τι κι αν κάνουμε.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους. Δεν σκοπεύουν πάντα να μας βλάψουν ή να μας αδικήσουν, απλά θέλουν να επωφεληθούν όσο γίνεται περισσότερο οι ίδιοι από τις καταστάσεις.

Βαθιά μέσα τους γνωρίζουν βέβαια ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι σωστή, όμως θα βρουν ένα σωρό επιχειρήματα για να καθησυχάσουν τον εαυτό τους.

Όπως είπε ο μυθιστοριογράφος Samuel Butler:

“Δικαιοσύνη είναι να μου επιτρέπεται να κάνω ό,τι θέλω. Άδικο είναι οτιδήποτε με εμποδίζει να το κάνω”.

Όταν έχουμε υποστεί μία αδικία, αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε, όσο κι αν είναι η πρώτη μας παρόρμηση, είναι να σπεύσουμε να κατηγορήσουμε ανοιχτά τον άλλον καυγαδίζοντας και απαιτώντας να βρούμε το δίκιο μας.

Τη στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που μας εκνευρίζει και μας αναστατώνει η πιθανότερη αντίδρασή μας είναι να αρχίζουμε να φουντώνουμε και πριν καλά-καλά το καταλάβουμε να βάλουμε τις φωνές, να τσακωθούμε, να τα πούμε έξω από τα δόντια.

Ναι μεν μπορεί έτσι να εκτονωθούμε, όμως στην ουσία δεν κερδίζουμε κάτι – ούτε καν την ψυχική μας ηρεμία.

Σ’ αυτή την περίπτωση το σίγουρο είναι ότι ο άλλος θα αμυνθεί είτε προσπαθώντας να μας πείσει ότι κάνουμε λάθος και τον έχουμε παρεξηγήσει, είτε με επίθεση, βγάζοντάς μας τρελούς, υπερευαίσθητους ή παράλογους.

Αυτό που πρέπει λοιπόν αρχικά να κάνουμε είναι να αποφύγουμε κάθε αντιπαράθεση και κάθε αντίδραση εν θερμώ.

 

Τι να κάνεις

Η αναστάτωση που νιώθουμε όταν μας αδικούν μας αποσυντονίζει και μας βγάζει από το κέντρο μας. Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι να ξαναβρούμε την ψυχραιμία μας και να επιστρέψουμε στον πυρήνα μας, στο εσωτερικό μας κέντρο βάρους.

Πώς όμως θα εκτονωθούμε αν δεν μιλήσουμε, αν δεν ζητήσουμε εξηγήσεις; Οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα μείνει μέσα μας συσσωρεύεται και λιμνάζει όπως τα στάσιμα νερά του έλους που δεν βρίσκουν διέξοδο.

Υπάρχουν πολλές τεχνικές και διαδικασίες που μας βοηθούν σε αυτό. Το βασικό είναι να επιτρέψουμε στο συναίσθημα να υπάρξει. Να το νιώσουμε και να το αποδεχθούμε. Να δούμε τι θέλει να μας πει και να ακούσουμε τη διαίσθησή μας.

Αφού θα έχουμε ανακτήσει την εσωτερική μας δύναμη και θα έχουμε πάρει μία απόσταση από τα πράγματα, το επόμενο βήμα είναι να θωρακίσουμε τον εαυτό μας ώστε να μην επιτρέψουμε να συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.

5 βήματα για να ξεπερνάς την αδικία

1. Ας αναλογιστούμε μήπως με κάποιο τρόπο συμβάλαμε σε ό,τι συνέβη. Γιατί μας αδίκησαν; Μήπως δεν είχαμε θέσει σωστά τα όριά μας από την αρχή; Μήπως είχαμε προσδοκίες που δεν εκφράσαμε; Μήπως βασιστήκαμε αφελώς στις καλές προθέσεις των άλλων τις οποίες ποτέ δεν επιβεβαίωσαν; Μήπως ήμασταν πολύ ανεκτικοί για να μη ρίξουμε λάδι στη φωτιά και σταδιακά καταλήξαμε ευάλωτοι;
2. Αν συμπεράνουμε ότι όντως με τον άλφα ή βήτα τρόπο, είναι και δική μας η ευθύνη για ό,τι συνέβη, τότε θα πρέπει να βρούμε την αιτία. Ας γίνουμε λίγο ντετέκτιβ, ας ψάξουμε τον εαυτό μας μέσα από τις αντιδράσεις μας. Μήπως μας λείπει ο αυτοσεβασμός που μας προστατεύει από την έλλειψη σεβασμού των άλλων; Μήπως δεν είχαμε το σθένος να αντιπαρατεθούμε σε προηγούμενες μικρές παρατυπίες, αλλά τις δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, επιτρέποντας την κλιμάκωση της αδικίας σε βάρος μας;
3. Αφού ξεκαθαρίσουμε τα παραπάνω, μπορούμε να επικοινωνήσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για όσα νιώθουμε, μιλώντας δηλαδή σε πρώτο πρόσωπο.
4. Αν θεωρούμε ότι υπάρχει ακόμα κι η παραμικρή δυνατότητα να αποκατασταθεί η αδικία που μας έγινε, είναι η στιγμή να το ζητήσουμε, προτείνοντας και τον τρόπο. Ίσως το πετύχουμε, ίσως όχι. Σημασία έχει να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, ανεξάρτητα από το αν θα το κερδίσουμε ή όχι. Μερικές φορές σ’ αυτή τη φάση το μόνο που μπορεί πλέον να γίνει, είναι να αποκατασταθεί η αλήθεια κι όχι να ανακτήσουμε ό,τι χάσαμε. Κι αυτό όμως αρκεί.
5. Τέλος να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για την εμπειρία που είχαμε. Ναι, ξέρω ότι εξάπτεστε και μόνο που το ακούτε. Όμως η αλήθεια είναι ότι τα δυσάρεστα γεγονότα που μας συμβαίνουν είναι οι καλύτεροι δάσκαλοί μας προκειμένου να εξελιχθούμε πνευματικά. Κι αυτό γιατί μας υποχρεώνουν να μάθουμε κάτι νέο που μέχρι αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζαμε.

Στη ζωή δεν υπάρχει αποτυχία και κανένα συμβάν δεν είναι αρνητικό ή θετικό. Όλα υπηρετούν το ανώτερο καλό μας, όλα είναι θεϊκά ενορχηστρωμένα ώστε να βοηθούν να εκτυλίσσεται το πεπρωμένο μας. Σ’ εμάς απομένει να πούμε ναι.

Εσύ έχεις αδικηθεί; Πώς ένιωσες και πώς αντέδρασες; Πιστεύεις ότι αν είχες λειτουργήσει διαφορετικά θα είχες άλλα αποτελέσματα;

Αν κάτι από τα παραπάνω σε αφορά, αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι να μάθεις πώς να αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις, γράψε μου την ιστορία σου!